“گناهان گذشته” میتواند عامل اندوه یا شادی باشد! انتخاب با شماست!
بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ
یاد گناهان گذشته، بسیار خوب است؛ زیرا مانعِ صفتِ “عُجب و کِبر” میشود. یعنی اگر انسان کارهای بدش را فراموش کند و فقط کارهای خوبش را به یاد بیاورد، کَم کَم خودش را از خدا طلبکار و نیز خودش را از بنده های دیگر خدا بهتر میداند. این در حالی است که اگر او فقط یک کار بد کرده باشد و هر چه قدر، کار خوب کرده باشد باز هم نسبت به آنچه که از خدا دریافت کرده است بدهکار است و نیز او از نامه ی اعمال خود و دیگران و از عاقبت خودش و دیگران خبر قطعی ندارد، پس چگونه میتواند خودش را طلبکار از خدا یا بهتر از دیگران بداند؟! امّا یاد گناهان گذشته، ممکن است عاملِ “یأس و ناامیدی از رحمت خدا” و نیز عاملِ “نارضایتی و اندوه” شود! پس چگونه فکر کنیم تا یاد گناهان گذشته هم مانع عُجب و کِبر باشد و هم به عاملِ رضایت و شادی تبدیل شود؟!
از آیات ۶۸ تا تا ۷۱ سوره ی فرقان، استفاده میشود: هر گاه شخصی که مرتکب گناه – حتی بدترین گناهان کبیره – شده باشد توبه کند خدای مهربان نَه تنها نامه ی اعمال وی را از اعمال بد گذشته پاک میکند بلکه به جای آن، یک یا چندین برابر، اعمال خوب مینویسد.
پس همیشه گناهان گذشته را یاد کنیم تا خودمان را از خدا طلبکار ندانیم و تا خودمان را دیگر بنده های خدا بهتر ندانیم.
متأسفانه بعضی از مفسرین بزرگِ غافل از صحیفه سجّادیه، گمان کردند نعمتِ تبدیلِ عمل بد به عمل خوب، اختصاص به توبه ی مشرک دارد و نیز مفسرین خیال کردند که تبدیل عملِ بد به عملِ خوب، فقط یک برابر است نَه چند برابر، ولی امام سجاد (ع) در دعای دوم و دعای بیست و چهارم، بعد از دعا برای جدّ گرامش حضرت محمد (ص) و بعد از دعا برای والدین بزرگوارش، میگویند: «یا مُبَدِّلَ السَّیِّئاتِ بِاَضعافِها مِنَ الحَسَناتِ» یعنی:” ای بدل کننده ی بدیها به چندین برابرش از خوبیها”.
منتظر باشید
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نویسنده : آیت الله سیدحبیب الله قدمی
« سلسله مطالب شادی و اندوه »
